سمبل تجارت غیرنفتی ایران و پاکستان را شاید بتوان طرح ناکام صادرات گاز ایران به این کشور و سپس از طریق آن به هند دانست. طرحی که مذاکراتی مبسوط درباره آن انجام شد،‌ نقشه راه آن ترسیم شد و حتی تا مراحل نهایی اجرا نیز رسید اما عملی نشد. بی‌میلی هندوستان به پیگیری این طرح و کناره‌گیری از آن که پیامد تحریم‌ها علیه ایران رخ داد، عملا این پروژه بزرگ را که «صلح» نام داشت از مدار انتفاع خارج کرد.
دومین ناکامی تجارت دو کشور، توافق‌نامه ترجیحی است که آن هم امضا شد، اما سرنوشتی بهتر از طرح نخست نداشت و می‌توان گفت تنها روی کاغذ باقی ماند؛ هرچند بار دیگر در سال گذشته تلاش برای احیای آن از سر گرفته شده است. با این وجود دو کشور هیچ‌گاه درگاه تجارت دوجانبه را نبستند، حتی در سال‌های اخیر که ایران هدف سخت‌ترین تحریم‌ها قرار دارد. نشانه‌ای از این همکاری را می‌توان از رشد به‌نسبت زیاد واردات ایران از پاکستان طی ۲ سال اخیر دید؛ بر اساس آمار گمرک ایران در‌حالی‌که در سال ۱۴۰۰ تراز تجاری ایران و پاکستان بیش از ۷/ ۹۴۸میلیون دلار به سود ایران بوده است، در سال ۱۴۰۱ با رشد واردات از اسلام‌آباد به کمی بیش از ۲/ ۶۴۶دلار به سود ایران رسیده است؛ عمده اقلام وارداتی ایران که در این افزایش واردات سهم داشته‌اند اقلام اساسی نظیر غلات هستند که در شرایط کنونی برای کشور از اهمیت ویژه برخوردار است.
ادامه خبر…